Vandaag de dag zien we tolerantie vaak als erfenis van de Gouden Eeuw en als iets typisch Nederlands, misschien wel de belangrijkste karaktertrek van ons land. Maar in de 17e eeuw zelf is tolerantie allesbehalve vanzelfsprekend en al helemaal geen ideaal. Het verhaal van de 'typisch Nederlandse tolerantie' begint in 1579 met de Unie van Utrecht. In dat verdrag spreken de opstandige gewesten af hun burgers nooit meer omwille van hun geloof te vervolgen. Iedereen mag thuis geloven wat hij wil, echter alleen de calvinisten mogen in de nieuwe jonge staat hun geloof openlijk tonen. Het begin van een gedoogpraktijk met vele verschillende religies.