In Tsunami vertelt Jan de verhalen van Vlamingen die de ramp van dichtbij meemaakten. Via de getuigenissen van overlevenden, familie van slachtoffers en Belgische hulpverleners schetst hij een beeld van de uren vóór en de minuten, uren, dagen na de tsunami. Omdat eens te meer blijkt dat een catastrofe van dergelijke omvang het beste én het slechtste in de mens naar boven brengt. Maar ondanks het leed, de chaos en het verdriet beschrijft ook iedereen de hoop, het positivisme en de veerkracht van de Thaise bevolking. De rampplek is opnieuw een paradijs, maar met blijvende littekens vandaag.

Op tweede kerstdag 2004 vond een van de grootste natuurrampen uit de recente geschiedenis plaats en de wereld leerde plots een nieuw woord kennen: tsunami. In deze vierdelige documentaire voor VRT 1 reist regisseur Jan Verheyen 20 jaar na datum terug naar Thailand om de ramp te herdenken. Terug naar het hotel waar hij en zijn vrouw Lien twee dagen voor de dodelijke tsunami uitcheckten. Het hotel - Sofitel Khao Lak - waar ze toen verbleven, werd door de tsunami grotendeels vernield. In dit hotel alleen al vielen honderden slachtoffers. “Wat is er gebeurd met al het vriendelijke personeel, met de andere vakantiegangers? Hebben ze het overleefd?” vragen Jan en zijn gezin zich af. Het Sofitel Khao Lak wordt een rode draad doorheen de afleveringen, want het blijkt het punt waar veel van de verhalen kruisen. Drie van de elf dodelijke Belgische slachtoffers verbleven in dat hotel en een aantal van de hulpverleners zijn daar ter plaatse geweest. ​