Georges Livanos, known as "Le Grec", born September 25, 1923 in Marseille and died in the same city on May 21, 2004, was a French mountaineer of Greek origin. After a childhood in Marseille, Georges Livanos discovered the high mountains in Chamonix in 1937 at the age of 14, as well as climbing in the creeks of Marseille. Most of his sporting career took place between 1941 and 1971, a period during which he opened some 500 routes in the creeks of Marseille, 40 in the Dolomites and around twenty in the Western Alps. It also repeats a number of major routes in these last two massifs.

Georges and his wife, Sonia, collect an impressive series of firsts, female firsts and repeat firsts which have earned them the nickname "the most sestogrado couple in the world" (the sestogrado or sixth degree, representing the level of maximum difficulty in climbing up to in the late 1970s). In 1941, Georges Livanos made several notorious first ascents with Gaston Rebuffat, including the Centrale at Grande Candelle, “the longest 6th degree in the Calanques”. In 1945, enrolled in a mountain camp at Jeunesse et Montagne, he succeeded with his course director, Jean Franco, the 3rd ascent of the southern pillar of the Écrins in 4 hours.

In the following years, Georges Livanos frequented the Mont-Blanc massif where he made, among other things, in 1946 the 5th ascent of the north face of the Aiguille des Grands Charmoz, in 1947 the 2nd ascent of the north face of the Dent du Shark4and in 1949 the 2nd ascent of the north face of the Aiguille de Leschaux.

From 1950, he continued most of his alpine career in the Dolomites where he made many first ascents including the Cima Su Alto at the Civetta for which on his return to Marseille he received the Gold Medal for Sports.

Georges Livanos, dit "Le Grec", né le 25 septembre 1923 à Marseille et mort dans la même ville le 21 mai 2004, est un alpiniste français d'origine grecque. Après une enfance marseillaise, Georges Livanos découvre la haute montagne à Chamonix en 1937 à l'âge de 14 ans, ainsi que l'escalade dans les calanques de Marseille. L'essentiel de sa carrière sportive se déroule entre 1941 et 1971, période durant laquelle il ouvre quelque 500 voies dans les calanques de Marseille, 40 dans les Dolomites ainsi qu'une vingtaine dans les Alpes occidentales. Il répète par ailleurs bon nombre de grands itinéraires dans ces deux derniers massifs.

Georges et sa femme, Sonia, collectionnent une impressionnante série de premières, premières féminines et premières répétitions qui leur valent le surnom de « couple le plus sestogrado du monde » (le sestogrado ou sixième degré, représentant alors le niveau de difficulté maximale en escalade jusqu'à la fin des années 1970). En 1941, Georges Livanos effectue plusieurs premières ascensions notoires avec Gaston Rebuffat dont la Centrale à la Grande Candelle, « le plus long 6e degré des Calanques ». En 1945, inscrit dans un camp de montagne à Jeunesse et Montagne, il réussit avec son directeur de stage, Jean Franco, la 3e ascension du pilier sud des Écrins en 4 heures.

Les années suivantes, Georges Livanos fréquente le massif du Mont-Blanc où il réalise, entre autres, en 1946 la 5e ascension de la face nord de l'aiguille des Grands Charmoz, en 1947 la 2e ascension de la face nord de la dent du Requin4et en 1949 la 2e ascension de la face nord de l'aiguille de Leschaux.

À partir de 1950, il poursuit l’essentiel de sa carrière alpine dans les Dolomites où il réalise de nombreuses premières ascensions dont la Cima Su Alto à la Civetta pour laquelle à son retour à Marseille il reçoit la médaille d’or des sports.

Γιώργος Λιβανός, γνωστός ως «Ελληνικά», γεννημένος στις 25 Σεπτεμβρίου 1923 στη Μασσαλία και πέθανε στην ίδια πόλη στις 21 Μαΐου 2004, ήταν Γάλλος ορειβάτης ελληνικής καταγωγής. Μετά από μια παιδική ηλικία στη Μασσαλία, ο Ζωρζ Λιβανός ανακάλυψε τα ψηλά βουνά στο Σαμονί το 1937 σε ηλικία 14 ετών, καθώς και σκαρφαλώνοντας στους χειμάρρους της Μασσαλίας. Το μεγαλύτερο μέρος της αθλητικής του καριέρας έλαβε χώρα μεταξύ 1941 και 1971, μια περίοδο κατά την οποία άνοιξε περίπου 500 διαδρομές στο Calanques της Μασσαλίας, 40 στους Δολομίτες και περίπου είκοσι στις Δυτικές Άλπεις. Επαναλαμβάνει επίσης μια σειρά από μεγάλες διαδρομές σε αυτούς τους δύο τελευταίους ορεινούς όγκους.

Ο Georges και η σύζυγός του Sonia συγκεντρώνουν μια εντυπωσιακή σειρά από πρωτιές, γυναικείες πρωτιές και επαναλήψεις που τους κέρδισαν το παρατσούκλι "του πιο ζευγαριού της έκτης τάξης στον κόσμο" (η έκτη τάξη ή η έκτη τάξη, που αντιπροσωπεύει το υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας αναρρίχησης σε τέλη της δεκαετίας του '70). Το 1941, ο Ζωρζ Λιβανός έκανε πολλές διάσημες πρώτες αναβάσεις με τον Gaston Rebuffat, συμπεριλαμβανομένου του Centrale στο Grande Candelle, «τη μεγαλύτερη 6η τάξη των Calanques». Το 1945, γράφτηκε σε μια ορεινή κατασκήνωση στο Jeunesse et Montagne, πέτυχε μαζί με τον διευθυντή του μαθήματος, Jean Franco, την 3η ανάβαση του νότιου πυλώνα του Écrins σε 4 ώρες.

Τα επόμενα χρόνια, ο Ζωρζ Λιβανός σύχναζε στον ορεινό όγκο του Mont Blanc όπου έκανε, μεταξύ άλλων, το 1946 την 5η ανάβαση της βόρειας όψης του Aiguille des Grands Charmoz, το 1947 τη 2η ανάβαση της βόρειας όψης του Dent du Shark4. και το 1949 η δεύτερη ανάβαση της βόρειας όψης του Aiguille de Leschaux.

Από το 1950 συνέχισε το μεγαλύτερο μέρος της αναρριχητικής του καριέρας στους Δολομίτες όπου έκανε πολλές πρώτες αναβάσεις συμπεριλαμβανομένου του Cima Su Alto al Civetta για το οποίο κατά την επιστροφή του στη Μασσαλία έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο για τον Αθλητισμό.

Georges Livanos, detto "Le Grec", nato il 25 settembre 1923 a Marsiglia e morto nella stessa città il 21 maggio 2004, è stato un alpinista francese di origine greca. Dopo un'infanzia a Marsiglia, Georges Livanos scoprì l'alta montagna a Chamonix nel 1937 all'età di 14 anni, così come l'arrampicata nei torrenti marsigliesi. La maggior parte della sua carriera sportiva si è svolta tra il 1941 e il 1971, periodo durante il quale ha aperto circa 500 vie nelle Calanques di Marsiglia, 40 nelle Dolomiti e una ventina nelle Alpi Occidentali. Ripete anche un certo numero di grandi vie in questi ultimi due massicci.

Georges e sua moglie Sonia raccolgono un'impressionante serie di primati, prime femminili e ripetute che gli hanno valso l'appellativo di "coppia più sestogrado del mondo" (il sestogrado o sesto grado, che rappresenta il massimo livello di difficoltà di arrampicata in fine anni '70). Nel 1941, Georges Livanos compì diverse famose prime ascensioni con Gaston Rebuffat, tra cui la Centrale alla Grande Candelle, “il 6° grado più lungo delle Calanques”. Nel 1945, iscritto a un campo di montagna a Jeunesse et Montagne, riuscì con il suo direttore di corso, Jean Franco, alla 3a salita del pilastro sud degli Écrins in 4 ore.

Negli anni successivi, Georges Livanos frequentò il massiccio del Monte Bianco dove realizzò, tra l'altro, nel 1946 la 5a salita della parete nord dell'Aiguille des Grands Charmoz, nel 1947 la 2a salita della parete nord del Dent du Shark4 e nel 1949 la seconda salita della parete nord dell'Aiguille de Leschaux.

Dal 1950 ha proseguito gran parte della sua carriera alpinistica nelle Dolomiti dove ha effettuato molte prime ascensioni tra cui la Cima Su Alto al Civetta per la quale al suo ritorno a Marsiglia ha ricevuto la Medaglia d'Oro allo Sport.

Georges Livanos, conocido como "Le Grec", nacido el 25 de septiembre de 1923 en Marsella y fallecido en la misma ciudad el 21 de mayo de 2004, fue un alpinista francés de origen griego. Después de una infancia en Marsella, Georges Livanos descubrió la alta montaña en Chamonix en 1937 a la edad de 14 años, además de escalar en los arroyos de Marsella. La mayor parte de su carrera deportiva transcurrió entre 1941 y 1971, período durante el cual abrió unas 500 vías en las calas de Marsella, 40 en los Dolomitas y una veintena en los Alpes Occidentales. También repite una serie de rutas importantes en estos dos últimos macizos.

Georges y su mujer, Sonia, coleccionan una impresionante serie de primicias, primicias femeninas y primicias repetidas que les han valido el apodo de "la pareja más sestogrado del mundo" (el sestogrado o sexto grado, que representa el nivel de máxima dificultad para escalar a fines de la década de 1970). En 1941, Georges Livanos realizó varios primeros ascensos notorios con Gaston Rebuffat, incluido el Centrale en Grande Candelle, "el sexto grado más largo de las Calanques". En 1945, inscrito en un campamento de montaña en Jeunesse et Montagne, logró con su director de curso, Jean Franco, la tercera ascensión del pilar sur de Écrins en 4 horas.

En los años siguientes, Georges Livanos frecuentó el macizo del Mont-Blanc donde realizó, entre otras cosas, en 1946 la 5ª ascensión de la cara norte de la Aiguille des Grands Charmoz, en 1947 la 2ª ascensión de la cara norte del Dent du Shark4 y en 1949 la 2ª ascensión de la cara norte de la Aiguille de Leschaux.

A partir de 1950, continuó la mayor parte de su carrera alpina en los Dolomitas, donde realizó muchas primeras ascensiones, incluida la Cima Su Alto en Civetta, por la que a su regreso a Marsella recibió la medalla de oro en deportes.