W 1953 ukończył szkołę filmową w Łodzi. W tym roku został zaangażowany przez Kazimierza Dejmka do łódzkiego Teatru Nowego. Na deskach tego teatru zadebiutował w sztuce Emila Zegadłowicza „Domek z kart” w reżyserii Janusza Kłosińskiego.

W Łodzi Kozakiewicz grywał u tak uznanych reżyserów jak Kazimierz Dejmek („Łaźnia” Władimira Majakowskiego, „Noc listopadowa” Stanisława Wyspiańskiego, „Święto Winkelrida” Jerzego Andrzejewskiego i Jerzego Zagórskiego) i Bohdan Korzeniowski („Don Juan” Moliera). W 1958 przeniósł się do Teatru Narodowego w Warszawie, w którym dyrekcję objął Wilam Horzyca. Z tego okresu pochodzą jego role między innymi w Wieczorze Trzech Króli Szekspira, „Widok z mostu” Arthura Millera, „Żywym trupie” Lwa Tołstoja, „Matce Courage i jej dzieciach” Bertolta Brechta. W 1962 przeszedł do warszawskiego Teatru Klasycznego, kierowanego przez Jerzego Kaliszewskiego. W tymże teatrze zagrał między innymi w takich sztukach jak: „Róża” Stefana Żeromskiego czy „Wassie Żeleznowej” Maksyma Gorkiego. W latach 1972–1976 grał w Teatrze Rozmaitości („Pruski mur” Witolda Zalewskiego, „Horsztyński” Juliusza Słowackiego, „Sława i śmierć Joachima Murietty” Pabla Nerudy), a od 1976 do 1979 w warszawskim Teatrze Studio.

Poza teatrem miał w swoim dorobku wiele ról filmowych. Pod koniec życia zajął się kupnem, renowacją i sprzedażą antyków. Zmarł w Warszawie 11 lipca 2006 i został pochowany na Cmentarzu Prawosławnym na Woli.