Set in the early 1980s, this depicts a man living in a fictitious amalgam of several Eastern European states. The man is being interviewed by another man, with both roles played by the artist, Kuba Dorabialski. The interview is conducted in a fictional Pan-Slavic language devised from an ‘irrational’ mix of Polish, Ukrainian, Russian, Serbo-Croat and Bulgarian. The conversation of the two men starts formally, but quickly devolves into a rumination on social responsibility, sincerity, and the limits of language. It ends in an ecstatic pseudo-mystical dance and an introduction to a pair of angels: representatives of 1917 and 1991; bookends of the Eastern European 20th century socialist project.

Dit speelt zich af in het begin van de jaren tachtig en toont een man die leeft in een fictief amalgaam van verschillende Oost-Europese staten. De man wordt geïnterviewd door een andere man, waarbij beide rollen worden gespeeld door de kunstenaar Kuba Dorabialski. Het interview wordt afgenomen in een fictieve pan-Slavische taal, bedacht uit een ‘irrationele’ mix van Pools, Oekraïens, Russisch, Servo-Kroatisch en Bulgaars. Het gesprek van de twee mannen begint formeel, maar gaat al snel over in een gepieker over sociale verantwoordelijkheid, oprechtheid en de grenzen van de taal. Het eindigt in een extatische pseudo-mystieke dans en een kennismaking met een engelenpaar: vertegenwoordigers van 1917 en 1991; boekensteunen van het Oost-Europese socialistische project van de 20e eeuw.