As queer trans and gender non-conforming children of the Vietnamese diaspora, we are fragmented at the crossroads of being displaced from not only a sense of belonging to our ancestral land, but also our own bodies which are conditioned by society to stray away from our most authentic existence. Yet these bodies of ours are the vessels we sail to embark on a lifetime voyage of return to our original selves. It is our bodies that navigate the treacherous tides of normative systems that impose themselves on our very being. And it is our bodies that act as community lighthouses for collective liberation. Ultimately, the landscape of our bodies is our blueprint to remembering, to healing, to blooming.

Korte documentaire: Als queer trans- en gender-non-conforme kinderen van de Vietnamese diaspora zijn we gefragmenteerd op het kruispunt van ontheemding, niet alleen van het gevoel bij ons voorouderlijk land te horen, maar ook van onze eigen lichamen, die door de samenleving zijn geconditioneerd om af te dwalen van onze meest authentieke bestaan. Toch zijn deze lichamen van ons de schepen die we bevaren om aan een levenslange reis van terugkeer naar ons oorspronkelijke zelf te beginnen. Het zijn onze lichamen die navigeren door de verraderlijke getijden van normatieve systemen die zich aan ons wezen opdringen. En het zijn onze lichamen die fungeren als gemeenschapsvuurtorens voor collectieve bevrijding. Uiteindelijk is het landschap van ons lichaam onze blauwdruk voor herinnering, genezing en bloei.