Every performance tells a story. The characters belonging to the world of fiction become credible reality for the spectator thanks to the actor's technique. In Traces in the Snow the technique itself becomes the protagonist. The actor carries on a dialogue with the secrets, which precede and follow the building of a character and the creation of a performance – and its process, she exposes these secrets. The tension, which characterises every drama, is also present in this performance/work demonstration, due to the confrontation between the actor’s two forms of behaviour: daily and scenic.

Iedere voorstelling vertelt een verhaal. Dankzij de techniek van de acteur worden de personages die tot de wereld van de fictie behoren, voor de toeschouwer geloofwaardige realiteit. In Traces in the Snow wordt de techniek zelf de hoofdrolspeler. De acteur voert een dialoog met de geheimen die voorafgaan aan en volgen op de opbouw van een personage en de creatie van een voorstelling – en tijdens het proces legt ze deze geheimen bloot. De spanning die elk drama kenmerkt, is ook in deze voorstelling/werkdemonstratie aanwezig, door de confrontatie tussen de twee gedragsvormen van de acteur: het dagelijkse en het scenische.